Bertus van Kouterik liep samen met een paar opgeschoten jongens op de Jachtrustlaan. Zij hebben gezien dat het vliegtuig aan kwam vliegen, de boomtoppen raakte en vervolgens neerstortte. Zij waren er als eerste ter plekke. Hij maakte zich, jaren later, boos over het verhaal in de krant, dat de piloot in de armen van de gravin was overleden. “Die was er helemaal niet bij want die zat in de kerk op die bewuste zondagochtend.” Het moet tegen het middaguur aan hebben gezeten.

Co Schothorst: Ook op de terugweg fietsten wij via De Laan. Het was tegen het einde van de ochtend. Opeens hoorden wij een vreemd geluid en zagen een vliegtuig geruisloos door de lucht gaan. Met een wijde boog naderde hij ons vanuit de richting van kasteel Sterkenburg en wij zagen dat hij de toppen van enkele bomen raakte en in het weiland neerstortte. Wij liepen snel naar het vliegtuigwrak en hebben de piloot opgepakt (hij lag buiten de cockpit) en hebben hem tegen een boom aangezet die langs De Laan stond. Hij leefde nog, sprak enkele woorden die wij niet konden verstaan. Hij bloedde uit zijn oren en we zagen dat hij stervende was. Mijn vader en ik durfden niet langer te blijven en zijn snel naar huis gegaan, tenslotte zaten er Duitsers op kasteel Beverweerd!

(19 jaar oud, geboren in 1926 en woonachtig op Rijnzicht) vertelde aan zijn dochter Mijnie Wijnen: Na de kerkdienst fietste wij terug naar huis en zagen de crash van het vliegtuig gebeuren. Wij zijn daar naar toe gefietst en bemerkte dat de piloot nog leefde. Dat maakte veel indruk op hem. Hij wist zich nog goed te herinneren dat er een andere man aankwam die de leren handschoenen van de piloot wilde hebben. Deze gingen moeilijk uit omdat de piloot al zijn vingers had gebroken. Ook keek hij in de zakken van de dode piloot of daar nog wat van enige waarde inzat.

twee buurjongens van 18 jaar, waren volgens hen de eerste die de plaats van dit vliegtuigongeluk wisten te bereiken. Zij liepen op het kippenpaadje en hoorden plotseling een oorverdovend lawaai. Nieuwsgierig als zij waren renden zij naar de Laan en zagen allereerst de geknakte bomen. In het weiland zagen zij het vliegtuig liggen. Zij liepen er naar toe om te kijken of er nog iemand in lag die hulp nodig had. Tot hun verbazing was de cockpit leeg. Even later zagen zij de piloot liggen bij de boom waar nu het grafmonument staat. Hij lag daar ongeschonden en het leek net alsof hij lag te slapen. Meer tijd om rond te kijken was er niet want er kwamen vijf Duitse politieagenten op de fiets aan vanuit de richting van het kasteel. De dode piloot werd op een platte kar naar het baarhuisje gebracht. Zijn identiteit was onbekend omdat de Duitsers zijn papieren vernietigd hadden. Pas na een half jaar kwam men per ongeluk achter de identiteit van de piloot.

Zij kwam waarschijnlijk met de auto uit de kerk. Liep samen met de Duitsers naar de Laan op en vertelde later dat de piloot in haar armen was gestorven