de heer Harzing

Waar vindt een meisje van 10 jaar informatie over een herdenkingsmonument?

Mijn eerste poging is op het gemeentehuis van Driebergen-Rijssenburg en Bunnik. Helaas geen informatie. Ik probeer het bij de Stichting 1940 – 1945. Ook hier geen succes. Dan krijg ik een tip van iemand die mij verteld dat ik in Utrecht bij het Rijksarchief moet informaeren. Ik stuur ze een brief en ontvang enige tijd later een enveloppe met enkele documenten die mij verder kunnen helpen. Intussen ben ik in contact gekomen met de heer Harzing, historicus van Driebergen, en via hem krijg ik de eerste informatie.
“Op de avond van 25 februari 1945 hoorden wij ’s avonds een vliegtuig overkomen dat met veel lawaai in zuid-westelijke richting daverde over ons huis. Een tel of tien erna een oorverdovende ontploffing en toen……….stilte.
De volgende dag hoorden we in het dorp dat er een geallieerd vliegtuig door een Duits vliegtuig was neergeschoten dichtbij Werkhoven. De zondag erop zijn we daar gaan kijken. Het bleek op de zuid-oostelijke oprijlaan van Kasteel Beverweert te zijn gebeurd. Er lagen nog enkele brokstukken van het vliegtuig. De rest was reeds weggevoerd“

1978

Januari: In de documenten van het Rijksarchief vind ik de naam van de piloot en het vliegtuig. Zelfs het registratienummer van hem en van het vliegtuig. Waar hij is begraven. Eerst in Werkhoven en later is hij overgebracht naar Evere in Brussel. Op de plaats waar het vliegtuig als eerste de grond raakte hebben ze een herdenkingsmonument geplaatst.
Ik ben bezig om kopieën van mijn boek te maken en deze te sturen naar de burgemeester van Brussel om meer informatie over Régis te krijgen.

Juli: 22 juli ontvangen wij bericht dat de heer Harzing is overleden. De heer Harzing was historicus van Driebergen-Rijsenburg en via hem had ik de eerste informatie gekregen over de crash.December: Na een telefoontje van mij naar de Koninklijke Luchtmacht of zij meer informatie voor mij hadden, ontvang ik bericht van de heer Zwanenburg. Hij stuurt mij tekeningen, foto’s en informatie van de Hawker Tempest V waar Régis in vloog.
Nu heb ik informatie waar Régis was gelegerd (op Vliegbasis Volkel) en hoe laat de crash was (11.00 s’ochtends).
Mijn familie en ik worden uitgenodigd door Kolonel Coole van de Koninklijke Luchtmacht om naar het Oorlogsmuseum in Soesterberg te komen.
Juli: 22 juli ontvangen wij bericht dat de heer Harzing is overleden. De heer Harzing was historicus van Driebergen-Rijsenburg en via hem had ik de eerste informatie gekregen over de crash.December: Na een telefoontje van mij naar de Koninklijke Luchtmacht of zij meer informatie voor mij hadden, ontvang ik bericht van de heer Zwanenburg. Hij stuurt mij tekeningen, foto’s en informatie van de Hawker Tempest V waar Régis in vloog.
Nu heb ik informatie waar Régis was gelegerd (op Vliegbasis Volkel) en hoe laat de crash was (11.00 s’ochtends).
Mijn familie en ik worden uitgenodigd door Kolonel Coole van de Koninklijke Luchtmacht om naar het Oorlogsmuseum in Soesterberg te komen.
Nog steeds ben ik nieuwsgierig of er mensen leven die het hele verhaal van Régis kennen. Ik lees in de krant een artikel over de oud-burgemeester van Werkhoven, dhr. v.d. Weijer; hij is inmiddels 83 jaar. Ik bel hem voor een afspraak, misschien kan hij mij meer vertellen.
Ik wil ook graag weten of er nog familie van Régis is. Ik krijg het telefoonnummer van de Gravin zu Castell Castell die op het moment van de crash op het Kasteel Beverweert woonde. Dit kasteel is vlak bij de plek waar Régis neerstortte. Misschien weet zij meer, laat ik ook haar bellen voor een afspraak.
De eerste afspraak is met de gravin. Zij vertelt mij dat ze nog steeds contact heeft met de moeder van Régis. Toen ze allebei nog jong waren bezochten zij samen op Kerstmis het gedenksteen. Maar de moeder van Régis is nu te oud om nog zo ver te reizen. Ze leeft ergens in Frankrijk. Zou ik haar dan kunnen ontmoeten? Volgens de gravin niet, want ze wil de herinnering aan haar zoon voor zichzelf houden. Dat is even slikken, maar ik begrijp het. Nu zijn moeder geen bloemen meer kan brengen zal ik het voor haar doen.

1980, 35 jaar geleden

Januari: Ik word geinterviewd door de heer Wijngaard. Mijn verhaal word gepubliceerd in een speciale uitgave over de bevrijding van Nederland. Ik ontvang een hoop reacties, waaronder die van de oud-burgemeester van Driebergen-Rijsenburg, de heer Van Boetzelaar. Hij vertelt mij dat hij enkele jaren geleden bezocht was door Baron Jean van de Bosch. De baron bezocht Nederland voor zijn werk en logeerde in de buurt van het herdenkingsmonument.
Hij was aan het wandelen en liep langs het gedenksteen. Toen hij de naam zag ontdekte hij dat het familie van hem was. Daarna heeft hij veel geschreven met de oud-burgemeester.

De documenten blijken allemaal gearchiveerd in het archief van de gemeente. Ik wist niet hoe snel ik naar het gemeentehuis van Driebergen moest gaan, maar eindelijk heb ik dan de documenten waar ik naar zocht. En informatie met een adres van een familielid.

Mei: Dit jaar is het 35 jaar geleden dat de 2e wereldoorlog eindigde. Vandaar dat dit met een speciaal feest werd gevierd op 5 mei. Mijn vader heeft voor mij een Hawker Tempest V gemaakt. Veel mensen geven mijn vader en mij complimenten over dit bijzondere bouwwerk.
En de optochtcommissie beloont het met een 1ste plaats.Naar aanleiding van de publicatie in de speciale bijlage over de bevrijdingsdag, ontvang ik een reactie van de heer Van Aartsen die een foto gemaakt had van het allereerste gedenksteen.

Nadat ik dankzij de archieven van Driebergen-Rijssenburg de documenten kon inzien, had ik het adres van de Baron van de Bosch, Commisaris van de Koning van België. Ik schrijf hem een brief waarin ik uitgebreid inga op mijn zoektocht en ik vraag hem of ik hem een brief kan sturen met wat vragen over Régis. Ik ontvang een brief terug van zijn vrouw waarin zij schrijft dat hij op reis is naar het buitenland, maar dat ik wel alvast de brief kan sturen met mijn vragen. Ze schrijft ook dat de moeder van Régis nog steeds leeft en dat ze onder de indruk zal zijn over mijn verhaal.
Ze zou Régis’ moeder op de hoogte brengen van mijn verhaal.Na ontvangst van dit antwoord heb ik natuurlijk meteen mijn brief met vragen op de post gedaan.
Wat een opwinding; Régis’ moeder zou van mij horen. Hoe zou ze reageren? Ik weet het niet, we wachten af. Eerst mijn vragen naar de baron sturen en wachten op zijn antwoord.
– Was Régis de enige zoon? Waar is hij precies begraven? Kan ik een keer naar het graf komen?
Is het mogelijk om een foto te krijgen van Régis?
– En, indien mogelijk, ook een foto van zijn moeder? En natuurlijk een foto van u en uw vrouw?
Hoe zouden ze reageren, ik ben erg nieuwsgierig, laten we afwachten.

Ondertussen krijg ik van de secretaris van het Gemeentehuis Driebergen een telefoontje. Ik word
uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de onthulling van het monument ter nagedachtenis aan twee verzetsstrijders. Zij waren omgebracht door de Duitsers op 28 november 1944. Hun namen: Frank van Bijnen en Paul Esmeyer. (lees meer over Frank en Paul, klik hier) De onthulling zou gedaan worden door Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard. Dat was spannend, ik zou de Prins ontmoeten en hij kon mijn boeken inzien over mijn zoektocht. Lees verder over mijn ontmoeting met Prins Bernhard, klik hier

1981, een zeer bijzonder jaar

In het begin van het jaar heb ik een afspraak met mevrouw Van Bijnen, de weduwe van Frank, één van de verzetsstrijders. Ze heeft veel te vertellen over Frank en Paul en ze geeft mij documenten en een foto van Frank. Wanneer u meer wilt weten over Frank en Paul klik dan hier.
In april ontvang ik dan eindelijk de lang verwachte brief van de baron met antwoord op mijn vragen! Hij heeft zelfs een foto van de moeder van Régis meegestuurd. Régis was niet enig kind, hij had nog een zus, die getrouwd is met Graaf De Guenyveau. Zij hebben een dochter en een zoon. De zoon is pas geleden getrouwd en hij en zijn vrouw zijn van plan om op bezoek te komen!
Vrijdag 16 april komen de heer De Guenyveau en zijn vrouw Gratianne op bezoek. Het is een gezellige ontmoeting en ze vertellen mij over het respect dat de moeder van Régis en de familie hebben voor mijn zoektocht en het werk wat ik tot dusver gedaan had ter nagedachtenis aan de zoon, broer en familie. Ze zijn ontroerd dat er nog mensen zijn die de nagedachtenis aan Régis in leven houden. We gaan naar de herdenkingssteen en het is een zeer bijzonder moment voor hun, omdat ze nu voor het eerst zien waar Régis is omgekomen. Bij het afscheid vertellen ze mij dat ze alles aan Régis’ moeder zullen vertellen.
Aan het eind van april ontvang ik een brief van Josselin en Gratianne de Guenyveau waarin ze schrijven over hun gevoelens tijdens hun bezoek aan mij en het gedenksteen. Ze hebben alles verteld aan Régis’ moeder en ze denken dat ze zelf een brief zal schrijven aan mij!!!
En inderdaad ontvang ik enkele dagen later een brief van de moeder van Régis. Ze omschrijft haar gevoelens voor mij. Ze zal wat foto’s sturen van Régis en van het eerste gedenksteen.
In de brief kun je lezen dat ze emotioneel is over het feit dat ik zo veel werk gedaan heb ter nagedachtenis aan haar zoon en wat hij gedaan heeft voor ons gedurende de oorlog.
Op vrijdag 8 mei ontvang ik een telefoontje van de neef van Régis. De moeder van Régis is in Antwerpen voor een begrafenis en is van plan om door te reizen naar Driebergen om mij te bezoeken.Ik ben sprakeloos, na vier jaar van informatie verzamelen, zou ik dan eindelijk zijn moeder ontmoeten.
De volgende dag komt de moeder van Régis aan en we spreken veel over Régis. Ze geeft mij veel informatie over hem.
Ze zei mij dat ze mij een broche wil geven die ook Régis aan haar had gegeven. (De “wings” van de R.A.F.) Dit was een ontroerend moment na zo veel jaar om op deze wijze een bekroning te krijgen voor wat je gedaan hebt. Of zoals de neef van Régis zei:
“Alles bij elkaar is het een sprookje”
Share This